Tears

Bila saya tengok gambar ni, saya rasa betapa tak bersyukurnya saya. Betapa bodohnya saya bila membebel2 semua benda yang saya tak cukup. Memaki hamun bila benda yang saya ada hilang. Padahal saya boleh dapat bila-bila saya nak. Saya boleh pergi sekolah, masuk kolej, universiti, saya banyak peluang untuk berjaya. Tapi ada antara kita yang macam gambar kat atas ni, nak makan pun tak cukup. Baju pun buruk. Mengemis untuk sesuap nasi.

Alhamdulillah, saya masihh punya mak ayah. Saya masih punya keluarga. Saya masih punya agama, dan Tuhan masih memberi saya peluang bernafas, walaupun dosa saya banyak. ALhamdulillah untuk semua nikmat itu.

Dahla. Nak stop. Or else I will end up sound like ustazah2. So not me. :)